Nieuws

Marc Brugghe neemt afscheid als Tamboer-Maitre

Het seizoen 2020-2021 was voor Marc Brugghe het laatste seizoen als tamboer-maitre van de drumfanfare. Het was al enige tijd bekend dat Marc zou stoppen als tamboer-maitre, maar op 14 juli 2021 heeft Marc een waardig afscheid gekregen met onder andere een persoonlijk optreden van muzikale vrienden uit Ter Aar en de benoeming tot lid van verdienste.

Overigens blijft u Marc nog steeds zien, hij blijft namelijk wel lid bij de vereniging en zal zich laten horen op de sousafoon bij de drumfanfare.

Van voorste, naar achterste rij. 

Begonnen als tamboer bij de jeugd drumfanfare in bemachtigde Marc een plek in de fanfare als tamboer na het behalen van zijn A diploma.  Al snel liep hij in de voorste rij en dat smaakte naar meer.

Marc is lid van de vereniging sinds 1 januari 2002, heeft in 2015 zijn 12,5 jaar jubileum behaald. Na het stoppen van Tamboer Maître Carl de Heus was het in februari 2013 officieel: Marc behaalde de Tamboer Maître cursus en is de nieuwe Tamboer Maître van de drumfanfare.

In totaal heeft Marc als Tamboer Maitre ongeveer 116 keer voorop gelopen en heeft hij zich bewezen als een gedegen leider bij ongeveer 25 Taptoes. Sterke punten zijn het dirigeren en zijn positieve uitstraling! Ook Marc: bijna te laat of net op tijd voor een optreden. Die ene keer in Pijnacker staat bij de meesten nog helder op het netvlies. Toen hij even later in Pijnacker ook de beker kapot liet vallen was de cirkel wel rond. Gelukkig maakt hij in dit soort situaties het altijd goed met een rondje bier/fris. Dat was en is nog altijd zeer welkom!

Toch heeft Marc altijd al meer ambities gehad dan alleen tamboer en Tamboer Maître. Zo heeft Marc zijn muzikale carrière een boost weten te geven door, weliswaar kort, trombone te spelen. Ook zet hij zich al jaren in voor de drumfanfare middels zijn positie in de commissie van deze geleding en heeft hij een aantal jaar het penningmeesterschap van de drumfanfare onder zijn hoede genomen.

Een veel bevlogen ondernemende man dus. Met niet alleen ambities in muziek maar ook in de sport als scheidsrechter bij volleybal. Dit laatste deed hem de laatste tijd twijfelen om te zelfs te stoppen bij de vereniging. Hij koos gelukkig om lid te blijven en zelfs zijn muzikale kunsten te vergroten op een van de meest visueel aanwezige instrumenten in een korps: de sousafoon. Inmiddels al een aantal lessen onder leiding van Vincent verder is Marc goed op weg om zijn voorgangers op te volgen. Daar zijn we je erg dankbaar voor en bewonderen je houding in deze. Marc, het moet toch een hele stap voor je zijn om je van de eerste rij naar de laatste rij naar verplaatsen. Maar, van horen zeggen vind je het zo erg nog niet.

Dit zegt iets over Marc. Hij heeft hart voor de vereniging, maar is ook een doorzetter, gedisciplineerd en kan organiseren. Verder heeft Marc een prachtige vorm van humor en weet hij mensen met elkaar te verbinden, bijvoorbeeld met de bingo tijdens de lockdown.

Beste Marc, je blijft lid, maar de stok van Tamboer Maître geef je door. Enorm bedankt voor je steun, kracht en inspiratie die je in die rol hebt laten zien. Het bestuur heeft unaniem doen besluiten om jou, Marc Brugghe, te benoemen als lid van verdienste van Muziekvereniging Crescendo!

Back Online

Wellicht heeft u het gemerkt, tijdens de Corona lockdown zijn we een stuk minder actief geweest op onze website. Helaas hebben we ons maar minimaal tot helemaal niet kunnen presenteren als verenging. We zien dat liever anders en gelukkig zijn we de komende periode rooskleuriger in.

We vinden het fijn om u te kunnen vertellen dat we sinds het nieuwe muzikale seizoen terug online zijn en we er weer alles aan zullen doen u zo goed mogelijk te informeren over de ontwikkelingen en concerten van onze vereniging.

We zullen de website weer up to date houden en beter nog: we maken weer plannen voor fijne concerten.

We zijn weer online en hopelijk tot snel!

Patrick de Heus neemt afscheid van Crescendo

Patrick de Heus: sfeermaker met een muzikaal hart van goud

Gekkigheid en gezelligheid, dat is toch het eerste waar je bij Patrick aan moet denken. Wie je ook vraagt naar herinneringen aan hem, er komen direct verhalen over repetitieweekenden en andere bierdrinkmomenten naar boven. Een gangmaker, een allemansvriend, een geweldige muzikant, een man met een groot verenigingshart. Er zijn maar weinig Crescendo-leden geweest over wie bij mensen automatisch zoveel mooie complimenten bovenkomen. Niet slecht voor iemand die als eeuwige jonge God op zijn 43e afscheid neemt. Maar Patrick mag nu al gerekend worden tot de lijst met Crescendo-iconen aan wie de vereniging veel dankbaarheid verschuldigd is.

Want Patrick zit al een leven lang bij Crescendo. Hij kreeg dat van huis uit mee. Vader Carl was drummer en zou jarenlang als tamboer-maitre de drumfanfare leiden, moeder Herma en broer Marcel speelden ook bij de vereniging. Patrick begon zelf op tienjarige leeftijd met les op de bugel, speelde nog bariton, maar raakte al snel verknocht aan het instrument dat hij nu al zoveel jaren speelt: de trombone. Hij speelde in alle geledingen van de vereniging mee: van het leerlingenorkest tot jeugdorkest en drumfanfare, en natuurlijk het Symfonisch Blaasorkest. Al snel bleek Patrick echt getalenteerd en te goed voor Crescendo alleen. Hij ging naar de Havo voor Muziek en Dans, studeerde trombone aan het Conservatorium in Utrecht en specialiseerde zich daar uiteindelijk in directie, de tweede grote muzikale passie uit Patricks carrière. In 2002 studeerde hij af en natuurlijk deed dat hij dat met het orkest van zijn club: het SBO. Patrick zou later ook lesgeven bij Crescendo, en betrokken zijn bij muzikale projecten met kinderen.

Begin deze eeuw had Patrick het dirigeerstokje bij het jeugdorkest al overgenomen van Rien Berkel. Met dat orkest zou hij één van de mooiste periodes van zijn muzikale leven beleven. Muzikaal gezien, omdat de lijst met hoogtepunten lang is: een onvergetelijk optreden in de grote zaal van concertgebouw De Doelen in Rotterdam en verschillende deelnames aan het Nationaal Jeugdfestival in Schoonhoven, waar het jeugdorkest van Crescendo tot twee keer toe (in 2007 en 2009) het prestigieuze festival won. “Ik zal er altijd aan werken om iedereen het beste in zichzelf naar boven te laten halen (door middel van enthousiasme, gedrevenheid en energie), zodat we altijd naar muzikale hoogtepunten toe zullen werken”, zei Patrick eens over zijn aanpak. Hij liet het jeugdorkest een uitzonderlijk hoog niveau halen en maakte er bovenal een fantastisch team van waarin speelplezier en gezelligheid centraal stonden. Hij wist jong en oud te verbinden: veel jonge leden werden ouder, maar bleven nog jaren voor hun plezier op vrijdagavond naar het jeugdorkest komen. Toen hij na ruim tien jaar afscheid nam bij het jeugdorkest moesten velen al een traantje wegpinken toen we, voor de laatste keer met Pat, op het Jeugdfestival “Time to say goodbye” van Andrea Bocelli speelden.

Ook bij het SBO was Patrick van onschatbare waarde. Hij was altijd de constante van de trombonesectie, zou jarenlang tweede dirigent zijn. Hij had door zijn grote ervaring ook altijd een rol van mentor en gaf op de achterste rij vaak serieuze instructies aan de kopersectie. Naast het maken van veel flauwe grappen natuurlijk, die ook tot zijn vaste repertoire behoorden. In zijn jongere jaren stopte hij graag foto’s uit de Playboy tussen de partituren van dirigent Pierre op repetitieweekend, en deed hij samen met zijn grote maat Teus Nobel – volgens de aanwezigen van toen – altijd “smerige dingen” op de bonte avond. De feestjes waren sowieso aan Patrick besteed, hij ging altijd tot het laatst door. Die gezelligheid gaan we allemaal enorm missen.

Hij gaat nu zijn geluk beproeven met zijn gezin in Eerbeek in Gelderland, in een mooie nieuwe woning, op grote afstand van Krimpen. Patrick, we zijn diep bedroefd om je vertrek, hoewel we alle mooie herinneringen zullen blijven koesteren. En hoewel je niks hoeft te beloven, kunnen we niet anders dan zeggen dat we hopen je hier nog vaak terug te zien. Als invaller, of gewoon eens voor de gezelligheid. Je zit voor altijd in ons hart.